zicht op maastricht

zoals vele oudere steden, heeft ook maastricht zijn vestingswerken. het grootste gedeelte van de vestingwerken in maastricht zijn in de loop van de jaren helaas verdwenen. wat er onderandere wel nog is blijven staan is fort sint pieter. een par jaar geleden is het fort gered van de ondergang en gerestoreerd. na de restoratie is het fort ook te bezoeken. afgelopen zondag heb ik het fort zelf eens bezocht.

(foto van google)

Na de uitleg van een gids zijn we het fort zelf ingegaan. vanuit het fort had je via de schietgaten een mooie doorkijk.

Nadat we het fort van binnen hadden bezichtigd zijn we naar buiten gegaan om boven op het fort te genieten van het mooie uitzicht op de stad.

als je zo kijkt over de stad zie je opeens hoe groen je stad wel niet is. De Sint lambertus kerk steekt mooi boven het groen uit.

Nadat ik het fort bezocht heb. ben ik in het naast gelegen natuurgebied nog even gaan wandelen . van hier uit had je ook een mooi zicht op de achterkant van het fort.

Dit uitstapje op de sintpietersberg heb ik afgesloten op chalet bergrust. Deze middag werdt er op chalet bergrust een salsa middag gehouden.

genietend van een lekker drankje het mooie uitzicht en relaxte salsa muziek kon deze dag niet meer stuk.

Beestjes.

Vanavond ben ik ff naar een natuurgebiedje geweest wat aan de rand van amby ligd. Het leverde onderandere de volgende foto's op

Wil je de foto"s in groter formaat zien, klik dan hier

Jubiläumssteig

Vrijdags stond er voor de groep een busreis gepland naar de Hintertuxer gletscher.

Ik vond dat zelf niet zo'n goed idee. eerst zit je een lange tijd in de bus, na een tijdje wachten moet je nog eens met de lift naar boven en als je dan eenmaal boven bent, heb je maar even de tijd. Ik had wat beters op mijn programma staan. en met een beetje geluk zou ik ook nog in de sneeuw staan. Voordat ik op vakantie ging had ik me voorgenomen om naar de grutte hutte te lopen. Dit was een perfecte dag om te gaan wandelen, omdat de zon niet al te fel zou schijnen. nadat ik uitgeslapen had en lekker ontbeten, ben ik om tien uur vertrokken naar de eerste hut. vanaf mijn vertekpunt op 830m zou het anderhalf uur lopen zijn naar de riedel hutte op 1230m. ik had meteen al de pas er goed inzitten en na een uurtje had ik de hut bereikt. nadat ik even de weg heb gevraagd aan een plaatselijke bewoner, ben ik meteen verder gelopen richting grutte hutte1640m.

Na een kleine drie kwartier had ik ook deze hut bereikt. Omdat het erg bewolkt was en warm was ik kletsnat van het zweten. daarom was het wel even verstandig om even uit te zweten op het terras en even wat vocht tot mijn lichaam te nemen.

Ik ben later maar even binnen gaan zitten omdat ik anders te snel zou afkoelen en ik geen zin had om ziek te worden tijdens mijn vakantie. eenmaal boven in de hut vroeg ik me af wat ik nu het beste kondoen . Ik zou de zelfde weg terug kunnen lopen, maar ik zou ook de jubilaumsteig kunnen lopen. Al had ik van te voren gezecht tegen mijn ouders dat ik hem niet zou lopen. alleen leek me het toch een uitdaging om deze speciale route te lopen. toen ik opeens zag dat een vader met zijn dochter van een jaar of 10 deze route ook ging maken was de keuze snel gemaakt. Het bord aan het begin van de tocht gaf al aan dat deze jubilaumssteig niet voor iedereen bedoeld was.

Nadat ik het eerste heuveltje had getrotseerd werd al meteen duidelijk wat me te wachten stond.

Al viel dut stuk nog mee. al snel werd het pad smaller en smaller en waren er aan de rotswanden staalkabels bevestigd om zo op een veilige manier je weg te kunnen volgen.

Na een tijdje te hebben geklommen en geklauterd kwam ik de eerste sneeuw al tegen. Met de aanwezige bewolking gaf dit een mistrieus gezicht

De andere kant opkijkend kon je goed zien dat er een behoorlijke diepte was en dat je tijdens het lopen goed moest opletten om zo een misstap te voorkomen.

Niet overal was het mogelijk om zonder extra klimmateriaal je route voort te zetten en daarom hadden ze er maar een trap geplaats, waardoor we onze wandeling op een veilige manier konden voort zetten.
Eenmaal boven aangekomen had je een mooi uitzicht op de sneeuw die we juist gepasseerd zijn

Helaas bleef het de hele dag bewolkt waardoor we onze wandeling in de mist moesten voort zetten.

Deze wandeling heb ik als kleine jonge al eens gemaakt, samen met mijn ouders. na het zien van de volgende foto kunnen jullie begrijpen waarom zij deze wandeling nooit meer zullen maken

Tijdens zo'n wandeling is het goed om af en toe te stoppen om even tot rust te komen en dan heb je ook meteen even de tijd om wat foto's te maken van de prachtige beplanting die je onderweg tegen komt.

Ik was achteraf toch blij dat ik deze tocht gemaakt had. op zich is deze wandeling goed te doen, mits je geen hoogte vrees hebt. Zolang je maar geen onnodige risico's neemt en als je alleen bent je ervoor zorgt dat je eventueel met een groepje mee kunt. Op een gegeven moment stond ik voor de keuze hoe ik mijn weg zou vervolgen. Ik had nog best veel energie over. en heb daarom besloten om nog naar de ellmauer tor op 1997m te lopen.

Het was best een zware tocht, met veel losliggende grind wat zeker bij het dalen voor problemen zou kunnen zorgen. Helaas kon ik de laatste paar meter van deze wandeling niet afmaken. Een gletscher zorgde ervoor dat de weg gespert werd en het niet veratwoord was om mijn weg voort te zetten. Ik was op dat moment immers alleen en bij een val zou mijn telefoon kunnen beschadigen waardoor er ook geen enkel contact gelegd kon worden. Een geluk had ik wel. Ik kon nog even in de sneeuw staan en dat moest natuurlijk even op de foto gezet worden.

Toch wel voldaan keerde ik terug naar beneden. Na een tijdje lopen kwam ik aan bij de Gaudeamushutte op 1263m. In deze hut heb ik even wat gedronken en ben vervolgen naar de volgende hut gelopen. Voordat ik de Wochenbrun Alm (1o85m) bereikte heb ik nog een aantal koeien op de foto gezet. Hanny was al een tijdje op zoek naar een aantal koeien om op de foto te zetten, maar dat wilde niet echt lukken. Na het zien van deze foto begrijp ik ook waarom dat niet echt wilde lukken. ze had misschien even achter de bomen moeten kijken.

Via de wochenbrunalm ben ik weer naar de riedel hutte gelopen op 1230m om van hieruit weer naar ellmau te lopen (820m). tegen half zeven bereikte ik mijn kamer weer waar ik me snel heb omgekleed, want het eten stond immers op me te wachten. En een goede maaltijd na zo'n wandeling had ik toch wel verdiend.

Kitzbühler Horn

Vorige week zat ik met de hub'n bub'n in het mooie oostenrijk voor de jaarlijkse alpentoer. Ow wat heb ik weer genoten. genoten van al het moois wat oostenrijk te bieden heeft. Gelukkig zijn er niet iedere dag optredens en is er nog genoeg tijd over om lekker er op uit te trekken. de tweede dag van de toer stond een optreden gepland in het Alpenhaus (1670m) gelegen op de kitzbuhler horn.

Nadat ik heb geholpen met het opbouwen en de bub'n hun eerste nummer speelde, ben ik samen met annemarie en niko naar de top van de kitzbuhler horn gelopen (1990m). aan het begin van de wandeling werden we aangestaart door de bewoners van de kitzbuhler horn.

halverwegen de wandeling ligt de Alpemblumengarten en deze moest zeker even bezocht worden.

natuurlijk stond er in deze tuin ook de zo bekende edelweis

nadat we de Alpemblumengarten hebben bezocht zijn we naar de top gelopen waar je een schitterend uitzicht hebt

na het bereiken van de hoogste top zijn we weer naar beneden gelopen waar we nog lekker hebben kunnen feesten op de muziek van de hub'n bub'n. De hub'n bub'n geven jong talent de mogelijkheid om samen met de bub'n op te treden en dan is het toch fantastisch als je dan op zo'n grote trom mag slaan om samen de klompendans te maken.

Wil je een aantal foto's bekijken op groter formaat. klik dan hier